And I want to play hide-and-seek
and give you my clothes
and tell you I like your shoes
and sit on the steps while you take a bath
and massage your neck and kiss your feet and hold your hand
and go for a meal and not mind when you eat my food
and meet you at Rudy’s and talk about the day
and type your letters and carry your boxes
and laugh at your paranoia
and give you tapes you don’t listen to
and watch great films and watch terrible films
and complain about the radio
and take pictures of you when you’re sleeping
and get up to fetch you coffee and bagels and Danish and go to Florent and drink coffee at midnight
and have you steal my cigarettes and never be able to find a match
and tell you about the the programme I saw the night before
and take you to the eye hospital
and not laugh at your jokes
and want you in the morning but let you sleep for a while
and kiss your back and stroke your skin
and tell you how much I love your hair your eyes your lips your neck your breasts your arse your
and sit on the steps smoking till your neighbour comes home
and sit on the steps smoking till you come home
and worry when you’re late
and be amazed when you’re early
and give you sunflowers
and go to your party and dance till I’m black
and be sorry when I’m wrong
and happy when you forgive me
and look at your photos
and wish I’d known you forever
and hear your voice in my ear and feel your skin on my skin
and get scared when you’re angry
and your eye has gone red and the other eye blue
and your hair to the left and your face oriental
and tell you you’re gorgeous and hug you when you’re anxious
and hold you when you hurt
and want you when I smell you
and offend you when I touch you and whimper
when I’m next to you and whimper
when I’m not and dribble on your breast and smother you in the night and get cold
when you take the blanket and hot when you don’t and melt
when you smile and dissolve
when you laugh
and not understand why you think I’m rejecting you when I’m not rejecting you
and wonder how you could think I’d ever reject you
and wonder who you are but accept you anyway
and tell you about the tree angel enchanted forest boy who flew across the ocean because he loved you
and write poems for you and wonder why you don’t believe me
and have a feeling so deep I can’t find words for it
and want to buy you a kitten I’d get jealous of because it would get more attention than me
and keep you in bed when you have to go
and cry like a baby when you finally do
and get rid of the roaches
and buy you presents you don’t want
and take them away again
and ask you to marry me
and you say no again
but keep on asking
because though you think I don’t mean it
I do always have from the first time I asked you
and wander the city thinking it’s empty without you
and want what you want
and think I’m losing myself but know I’m safe with you
and tell you the worst of me
and try to give you the best of me
because you don’t deserve any less
and answer your questions when I’d rather not
and tell you the truth when I really don’t want to
and try to be honest because I know you prefer it
and think it’s all over but hang on in for just ten more minutes before you throw me out of your life
and forget who I am
and try to get closer to you because it’s a beautiful learning to know you
and well worth the effort and speak German to you badly and Hebrew to you worse
and make love with you at three in the morning
and somehow
somehow
somehow
communicate some of the overwhelming
undying
overpowering
unconditional
all-encompassing
heart-enriching
mind-expanding
on-going
never-ending
love
I have for you.

το άρωμα του έρωτα είναι το γιασεμί πάνδως

Έξω από το μαγαζί

Μυρίζει σκουπίδια

Λίγο πιο πάνω

Μυρίζει λουλουδια

Λίγο πιο μέσα μου

Μυρίζει σκουπίδια

Εγώ και το μαγαζί

Περιμένουμε το σκουπιδιάρικο

Να έρθει να περάσει άραγε

Θα ξεμυρίσει η γειτονιά

Άραγε

Θα ξαναγαπήσω;

Ατιτλο,

Βάσω Σαράντα

Από το τελευταίο "Φούιτ" που κυκλοφορεί. 

Προσπαθήσαμε να το θάψουμε, ξεχάσαμε όμως ότι ήτανε σπόρος

 δύσκολο, άβολο και πιεστικό, πιο

θα αποσυρθώ και θα αγαπήσω το σκοτάδι

ότι αγαπάω με αφήνει νικημένη

περνάω τις μέρες μου σαν δαίμονας κλεισμένη

κι η αγάπη συντριβή

και τα σκυλιά κοιτούσαν δακρυσμένα να χάνεται στης νύχτας τον πυθμένα σαν κάποια που ποτέ της δεν υπήρξε, αυτή που τόσο αγάπησε τον κόσμο

μαύρη σμέρνα

κάποιος μου ‘κλεψε τα χρόνια και μου πήρε την ψυχή

όλα αυτά που δεν θα δω

δίχως να τους αποκριθεί η ηχώ έστω μιας απάτης

κάτι σαράβαλες καρδιές στο τσίρκο της αγάπης

θα ρωτήσω στον άλλο κόσμο αν μοιράζουνε φιλιά

 η αγάπη είναι ένας σκύλος από την κόλαση

απόκοσμο παζάρι

μοίρα σκοτεινή

ήρθα εδώ για να υποφέρω,ν΄αγαπήσω και να χαθώ

την ερημιά μου την στοιχειώνουνε φωνές

πονάει η μνήμη μου και σκούζει σα θηρίο

στιγμές μικρών θανάτων 

εκεί που οι μεθυσμένες ψιθυρίζουν

μέσα στα μπαρ που αυτοκτονούνε οι θαμώνες

μέσα στην πιο καλή μας μουσική

στους σκοτεινούς της νιότης μας χειμώνες

μα εγώ θα κρύβομαι, βουβή, απέραντη, θλιμμένη

μείναμε μόνοι σ'αυτή την πόλη,τέρμα τα όνειρα

κι έτσι για πάντα θα γεμίζω με ενοχές

 

συγγνώμη που έσβησα το υπέροχο χαμόγελό σου

είναι η ανοχή συνενοχή; άσε τη σιωπή, δεν υπάρχει, σε αστικό κέντρο μένουμε

μαρέσει η γειτονιά μου στο κέντρο.ανελέητα αργό σχόλασμα από την δουλειά, βλέπεις τον ίδιο αδιάφορο τοίχο κάθε φορά που γυρνάς ή πας στο κολαστήριο,αλλά σήμερα ήταν πολύ διαφορετικά.βάφτηκαν οι τοίχοι με σπρειτ, όπως πρέπει να βάφονται αυτοί οι αδιάφοροι τοίχοι. Δύο αλληλεγγύη στην κατάληψη τέρα ήταν αρκετά για να φτάσω στην δουλειά δίχως τα αισθήματα της ρουτίνας, της κούρασης και της αταξικότητας που διακατέχουν, τις μέρες μου που κυλάν.νταξει, όχι, χαχα, 3 ώρες δουλειάς με συναίτισαν στο τσακ μπαμ.

8(;) ώρες στη δουλειά, κι άλλες 8 στο πάρκο,καμία καταστολή από κανένα μπάτσο

συνοπτικά

https://youtu.be/9QDloSJBnsQ 

https://www.youtube.com/watch?v=eQY1xpQaxak

 Έχει ντέρτια και τα πίνει κι αν γουστάρει και θα φύγει και θα μείνει, τα αγόρια με τις γόβες και τα μίνι μου ζητάν να μαγειρέψω κεταμίνη. Ανέβηκαν στο Γράμμο να διαβάσουνε το γράμμα και φώτο βγαίνει φόντο με τον κύριο Γάμα Γάμα, οι μισοί στο κάψιμο και οι άλλοι μισοί στο μεροκάματο, κοιτώ και μου φαίνεται το ίδιο πράμα. Παράνοιας και ελπίδας είναι κράμα και συ σκαλώνεις που 'χουμε πλαντάξει όλοι στο κλάμα. Το φτύνουν σαν σταυρό και εγώ το φτύνω σαν το λάμα, το πίνω σε στριφτό αλλά το προτιμώ σε βάμμα. Προσωπικά δεν το μισώ μα αυτό έχει η γκάμα και αν θέλουνε να πιάσουν το μισό μόνο με τάμα. Το γράφω ενώ κοιμάμαι στην κρεβατοκάμα κι άμα σηκωθώ μπορεί να βγω να το ραπάρω με πιτζάμα. Κάτσε να φας εδώ δεν έχει Ζάνι Ράμα, κρατάτε εσείς την γούνα να κρατήσω εγώ το ράμμα. Δεν ξέρω τι κερδίζω, έχω δυο άσσους και μια ντάμα τατσιμιτσικοτσι Γιοκο Ονο Γιοκοχαμα. Στο ότι να 'ναι έτσι πάει συνήθως μάνα, μα να σου πω την αλήθεια το δίνω για να, το καταλάβουν ότι είναι λίγο σαν να, του λες να κόψει ενώ πονάει απ' την χαρμάνα. Στο κουκουρούκο έτσι πάει συνήθως μάνα, για όσους μιλάνε γαλλικά και παίζουν πιάνα, για το παιδί με τα τριπάκια στην μπαντάνα και ένα λος πέσος νο ντεχιές παραμανιάνα. Μου λέει ''γεια σου Ρίκο Μόρτι'' και μετά με φτύνει, της λέω ''να δούμε ρικ εν μόρτι'' αλλά δεν το ψήνει, είναι εκεί γύρω στα φόρτι μα δεν λέω για 'κείνη, αύριο μπορεί να 'ταν η πρώτη αλλά πώς να γίνει.    

                                      

η επιτακτική ελιά και το κορίτσι

βαριέμαι, δε θέλω

δε θέλω που βαριέμαι

βαριέμαι ακόμα και που κουράστηκα

κουράστηκα

κουράστηκα να περιμένω την καλή

καλή δεν υπάρχει

υπάρχει μόνο καλή μοναξά

μοναξά μου όλα

όλα όχι, τίποτα

τίποτα τελικά ή όλα

όλα είναι τίποτα, αυτή

αυτή που είναι τίποτα

τίποτα και καρκίνος

τίποτα και καρκίνος, είναι για εμένα

εμένα που βαρέθηκα το τίποτα

κάτι είναι και ο καρκίνος, από το τίποτα.

για αυτο σ'αρέσει η άνω πόλη

το τέλειο κατούρημα

Πνιγμένη στις καταχρήσεις και την απέραντη ανεραστότητά μου, φτάνω στο σημείο που λέω:τι κάνεις μωρή; Δηλαδή σήμερα ζήσαμε ιστορικές στιγμές στην τέρψι, καταστάσεις και βιώματα που σπάνια συμβαίνουν. Οκ δεν ήταν και σαν την περινή πασαρέλα της πολυαγαπημένης,αλλά για άνω πόλη ήταν πολύ δυνατό.Φτάνοντας σπίτι ξέρω ότι δεν θα κοιμηθώ, αλλά όσο άραξα πλατεία η κούραση ήταν σαν την ανεραστότητά μου, απέραντη.

Δεν με νοιάζει ο κόσμος,δεν με νοιάζουν οι φάσεις. Με νοιάζει που η γειτονιά που μένω έχει ταξικότητα, queer άτομα που θα κάνανε και τον πιο προχώ- μικροαστό να απηυδήσει και αυτή την χαρμολύπη, την ατέλειωτη μιζέρια πασπαλισμένη με ελπίδα να τα περιβάλλει σαν αύρα όταν τα συναντάς σε παρέες.

Αυτή η ατέλειωτη μιζέρια πασπαλισμένη με ελπίδα που εφεξής θα την ονομάσουμε χαρμολύπη, είναι το κύριο συναίσθημα που με καταβάλλει όταν είμαι χαρούμενη, γιατί ξέρω οτι μέχρι ένα σημείο μπορώ να φτάσω την ευτυχία στην κοινωνία αυτή.

Η χαρμολύπη τους, με κάνει πιο δυνατή όμως. Εκθέτουν τον εαυτό τους, όχι δίχως τίμημα, στην κοινωνία κάνοντας ότι έγινε σήμερα στην πλατεία. Πέρα από το να εκθέσεις τον εαυτό σου που είναι τέχνη και έκφραση της χαρμολύπης σου, εγώ, υπέροχο queer μου άτομο, νιώθω τέλεια και για εσένα και για εμένα. Δεν μπορώ να το κάνω, ελπίζω, ή καλύτερα χαρμολυπώ, πως βλέποντάς σε να περιφέρεσαι θα κάνεις πιο εύκολη την κοινωνία στην οποία ζούμε χώρια.

Να μάθω από τις εμπειρίες σου θέλω. Νιώθω πιο ελεύθερη, πως να το κάνουμε.

γι'αυτό σ'αρέσει η άνω πόλη

          do you think madona is stupid?                                                            

Παθήσεις και Διαταραχές

Bibb mill girls

Georgia, 19 January 1909, Lewis Hine

Μία καραντίνα που την έλεγαν Winona-the fun fact

Μια νύχτα; απόγευμα; βράδυ; μια φίλη πρότεινε να πάμε Ολύμπιον, κλασική Τρίτη ή Πέμπτη δεν θυμάμαι, να δούμε μια ταινία του μπόι που την είδαν κάτι φίλες της και την πρότειναν και στην ίδια. Θυμάμαι από τις πρώτες προβολές της. Εγώ σε μουντ γνωστής χειμερινής απάθειας και απύθμενης ανεραστότητας και μην έχοντας όρεξη ούτε για παρειστικο μπιλιάρδο στο ελ πάσο, κάναμε ντου για ψιψιψώνια στον βασιλιά των 24ωρων ψιλικατζίδικων και κατηφορίσαμε για την μεριά της πόλης που σπάνια την περπατάμε πλέον.

Μπήκαμε, είδαμε, μας τράκαραν τσιγάρα απέξω, χαιρετηθήκαμε με φίλες και φίλους και πήγαμε για αυτήν την όσο και να μη θες , θα το κάνεις, μπύρα και καπάκι ύπνο.

Τρεις εκδρομές  4ήμερες μετά (να’ναι καλά ο παντοδύναμος ΟΑΕΔ) και μια νύχτα όλο σασπένς γιατί έλειπαν οι συγκάτοικες, μου είπαν ότι μπορώ να αράζω μόνο σε πλατεία με άλλους 9 φίλους μου. Κρίμα γιατί εγώ τους είπα να δούνε την ταινία αλλά οι σινεμάδες, μαζί και το φεστιβάλ ντοκιμαντέρ φάγανε λουκέτο. Και δώστου να ακούμε το σάουντρακ και να ψάχνουμε αν όχι να την κατεβάσουμε, τουλάχιστον να την δούμε κάπου ονλαιν.

Εγώ έχω έναν σινεφίλ φίλο στα εξωτερικά(και εσωτερικά σημεία της καρδιάς μου) στον οποίο μίλησα για την ταινία και ανά διαστήματα προσπαθήσαμε να την βρούμε κάπως για να την δει. Μπααα τίποτα τελικά. Ένα ψέμα αυτό το ταινιεςονλαιν. Είδαμε άλλες.

Ένα βράδυ εκστασιασμένη από την ηδονή του κομματιού Madonna έψαξα στις ισπανόφωνες φίλες μου και απέκτησα την μετάφραση χαριτολογώντας ανελέητα και κάνοντας λογοπαίγνια για την Madonna και την παναγία. Δεν ήταν αυτό που περίμενα (όχι η μετάφραση, η μετάφραση) αλλά σίγουρα ήταν όσο ρομαντικό ήθελα και εμποτισμένο με την κατάλληλη χαρμολύπη που του αξίζει, άμα ακούσεις και την μουσική δηλαδή. Ακυρώθηκαν οι παρελάσεις!

Ξεκίνησαν οι βιντεοκλήσεις, οι βόλτες με σκύλους, τα ούτως ή αλλιώς παράνομα πάρε δώσε, φτιάξαμε την αυλή και της βάλαμε καινούρια λαμπάκια αλλά κάθε βράδυ όταν ψάχναμε ταινία πάντα έψαχνα μόνη στο κινητό και κρυφά από όλους, μήπως ανέβηκε κάπου. Μπααα τίποτα, είδαμε άλλες. Την ευτυχία να δείτε και να μην δείτε το ρεκβιεμ ξανα αν είστε κοντα στα 30, είτε από πάνω, είτε από κάτω.

Η καούρα ξεθύμανε, το αντισηπτικό τελείωσε και ποτέ δεν μπήκα στον κόπο να πάρω καινούριο, κάναμε κατάληψη στο σπίτι της φίλης που μου είπε να πάμε να την δούμε τόοοτε, πριν 12 χρόνια, έτσι για αντίποινα. Έμεινε σαν ανεκπλήρωτος πόθος το να την δούνε οι φίλες μου, δηλαδή έλεος κάπου, share the goddamn art mathafackaz.

Ακόμα την ψάχνω, δεν την βρίσκω αλλά εδώ που τα λέμε με τίποτα δεν την βρίσκω πχια.

miradme chicos bailar como madonna

The fun fact?

Με λυπήθηκαν με αυτό το κείμενο.

Οι φίλες μου θα δούνε την ταινία όποτε θέλουν,αν δεν βαριούνται τόσο πολύ πια να κάτσουν σπίτι, ενώ ανοίξαν τα μπαρς. Γιατί όπως έχει πει και ο 'πάνσοφος'-'ελληνικός'-'λαός', το καλό το πράμα, αργεί να γίνει.

Βέβαια τώρα την δείχνει και ένας θερινός και τις έστειλα όλες εκεί. Μόνο μία πήγε. Θα ξαναπήγαινα, αλλά δυσκολεύομαι προς το παρόν να το προτείνω εκεί που πρέπει... Ή μήπως να της πω να έρθει να αράξουμε να την δούμε σπίτι; 💜