αφη ριμάδα

 κι ο μόνος λόγος γκαύλα που με στεναχώρησες είναι γιατί στα μάτια μου δεν βρήκες αυτό που ήθελες

το πρόβλημα ήταν πάντοτε στην επικοινωνία, άκου

o ελύτης

 

ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΡΑΓΜΑ που παίρνει μαζί του πεθαίνοντας ο άνθρωπος είναι το μικρό εκείνο μέρος της περιουσίας του που ίσα ίσα δεν ενδιαφέρει κανέναν άλλο. Κάτι λίγες αισθήσεις ή στιγμές· δυό τρεις νότες κυμάτων, την ώρα που το μαλλί το παίρνει ο αέρας με τα γλυκά ψιθυρίσματα μες στο σκοτάδι, ολίγες μέντες από δυό κοντά κοντά βαλμένες ανάσες, ένα τραγούδι βαρύθυμο, σαν βράχος μαύρος, και το δάκρυ, το δάκρυ της μιας φοράς, το για πάντοτε. Όλα όσα, μ’ άλλα λόγια, κάνουν την αληθινή του φωτογραφία, την καταδικασμένη να χαθεί και να μην επαναληφθεί ποτέ.

Δύο μονστέρες έχει η ζωή, η μία είναι της ψυχολόγου μου.

 Αφήσαμε τα πατώματα και αρχίσαμε να πέφτουμε στα ντιβάνια. Το πότε θα αναπαυτούμε σε δικό μας κρεβάτι, παραμένει μία πονεμένη ιστορία.

Αφήσαμε τα πατώματα και αρχίσαμε να πέφτουμε στα ντιβάνια. Το πότε θα αναπαυτούμε στο δικό μας κρεβάτι, παραμένει μία πονεμένη ιστορία. Πηγή: Protagon.gr

Αφήσαμε τα πατώματα και αρχίσαμε να πέφτουμε στα ντιβάνια. Το πότε θα αναπαυτούμε στο δικό μας κρεβάτι, παραμένει μία πονεμένη ιστορία. Πηγή: Protagon.gr

Είναι πουλί πισεσι

Να μην φοβάσαι τον θάνατο.

Να φοβάσαι τους ζωντανούς γύρω σου που δεν ζούνε.

Να μην φοβάσαι το ρίσκο.

Να φοβάσαι ότι θα έρθουν στιγμές που θα τις μετανιώνεις για πάντα.

Να μη φοβάσαι εσένα. 

Να φοβάσαι όλα όσα δεν προσπάθησες να γίνεις.

Είναι που λείπεις εσύ, το χαμόγελο σου

Έγινες ζαγρέ

Έγινε η απώλεια συνήθειά μας. 

Μία τόσο συνηθισμένη λέξη. Βέβαια, όχι για όλους. Είσαι τα πάντα και ξαφνικά είσαι τίποτα. Είσαι αψεγάδιαστος, δεν έχεις γρατζουνιές και η ψυχή σου είναι ακέραιη. Χωρίς να κάνεις απολύτως τίποτα καταλήγεις η πιο τσαλακωμένη ζωγραφιά του εαυτού σου. Έρχεται η μοναξιά, το κομμάτι που είχες κι έχασες, τα πράγματα που δεν πρόλαβες να μοιραστείτε, τα πράγματα που δεν πρόλαβε να σου μάθει.

Αλλάζει πρόσωπα η θλίψη.

Ξεκινάτε παρέα με την φλόγωση στο στήθος που δεν σ'αφήνει μόνη. Είσαι στα χαμένα για καιρό και για πάντα. Τον βλέπεις στον ύπνο σου, στον ξύπνιο σου, δεν φεύγει από το μυαλό σου η σκέψη ''από εδώ και πέρα για πάντα''.

Όλα σε θυμίζουν.

Από ένα σκουπίδι μέχρι την δουλειά σου που δεν είχε ιδέα πως είναι, είναι εκεί παρόν, αλλά δεν είναι. Σε τσακίζει που δεν είναι. Ξανά και ξανά. Θυμάσαι τα πάντα και δεν φεύγουν με τίποτα από το μυαλό σου. Και αυτό, συμβαίνει για πάντα.

Δεν χωράς πουθενά.

Ότι σου άρεσε είναι εκεί. Ότι ήθελες το θέλεις πιο πολύ. Ότι κυνηγούσες, τα όνειρά σου, οι κοπέλες, η ηρεμία είναι όλα εκεί. Όμως, δε σε γεμίζει τίποτα. Έχεις αυτό το απέραντο κενό που δε γεμίζει με τίποτα και με την καμία.

you gotta take a chance to cross the river, do everything you can to stop the shiver

Έρχεσαι και φεύγεις συνέχεια. Δεν ξέρω τί να κάνω μαζί σου, βαρέθηκα. Κυρίως βαρέθηκα να μην ξέρω τί να κάνω μαζί σου. Κάτσε ήσυχα σε μια γωνιά, νισάφι.

Νιώθω να προχωράω μπροστά
μα πάντα φτάνω πίσω.
Κι αυτή η αλήθεια με σκοτώνει.

Killed me in the forest

 

μισώ τις νοικοκυρές που πλένουν την αυλή τους μετά την βροχή ενώ ταυτόχρονα φωνάζουν στους μαμάκηδες γιους τους.

 

μισώ τις σνομπ γειτόνισσες λεσβίες που μιλάνε κανονικά ξεχειλίζοντας υποκρισία με όλους τους γείτονες εκτός από εμένα που βασανίζομαι από τα ουρλιαχτά των σκυλιών τους όταν φεύγουν από το σπίτι.

 

μισώ τους αγαπημένους μου φίλους όταν δεν δείχνουν ενσυναίσθηση, ενώ ξέρω τις δυνατότητές τους.

 

μισώ ότι αγαπώ.

 

 

τον τετραγωνίσατε τον κύκλο καλέ!εγώ βλέπω ήδη κύκλους

I have 4 squares on my wall,above my desk.

Δύο μαύρα, ένα καφέ, ένα μπλε.

Someone can see 3 women, two men,one boy.

Κάποια καπνίζει,κάποιος πίνει μπύρα,ένας άλλος φοράει γυαλιά ηλίου αλλά έχει πεθάνει.

The squares should be 5. 

Έτσι ώστε το καφέ τετράγωνο να είναι ίδιο με το πέμπτο,πλας τον δημιουργό του νεκρού με τα γυαλιά.

Left and right of the squares there are windows, with 2 doors and not similar curtains.

Κι άλλα τετράγωνα,κοίτα να δεις. Άρα σύνολο 7. Σαν την θερμοκρασία που δείχνει το θερμόμετρο.Σαν την θερμοκρασία που δείχνει το θερμόμετρο τοίχου. Σαν την θερμοκρασία που δείχνει το θερμόμετρο τοίχου,που θα πετούσαμε στην τελευταία μετακόμιση.

Square box square box square box

oil oil oil

honey honey honey

stuff that we don't care if we forget somewhere on the road

του δημιουργού του νεκρού,γιαυτό τα κουβαλούσαμε σαν τους μαλάκες!

skg - daam 11/2019

i count my age in miles,not years and i got thousands more to go

 Είναι η εποχή των διλλημάτων της ηθικής. Σε όλα. Στην αγάπη και την φιλία,στην πολιτική σου έκφραση, στην ζωή την ίδια και το ειλικρινέστερο όλων, στην ίδια μου την εαυτή. Η δυσκολία πρώτα ξεκινάει όταν δεν ξέρεις τί να πρωτοεπεξεργαστείς. Μετά γίνεται μία απλή δικαιολογία όσο κωλυσιεργώ την σε βάθος ανάλυση όλων των σκέψεων και ακόμα δυσκολότερα γίνεται με τα συναισθήματα. Καταλήγω πως βαριέμαι να με αντιμετωπίσω και κατ'επέκταση και όλα τα υπόλοιπα. Ξυπνάω νωρίς και δεν κοιμάμαι καλά. Τρώω τρεις φορές την μέρα και χέζω μία. Επένδυσα στην υγεία των δόντιών μου αγοράζοντας ηλεκτρική οδοντόβουρτσα και δεν κάνω τίποτα άλλο πέρα από το να δουλεύω και να ξεκουράζομαι μετά την δουλειά. Και εδώ είναι το βασικότερο δίλλημα σύμφωνα με την ταξική κοινωνία θαρρώ,να ζήσω ή όχι.

και αυτό,μόνο αυτό

 http://syntexnia.net/stoixeiwdes/

 https://www.youtube.com/watch?v=W2KUxkA9JFw&ab_channel=Greece2021

με τη σειρά,ε

κάποιο συναίσθημα

                                             γιαυτοσαρεσειηανωπολη                                           

And I want to play hide-and-seek
and give you my clothes
and tell you I like your shoes
and sit on the steps while you take a bath
and massage your neck and kiss your feet and hold your hand
and go for a meal and not mind when you eat my food
and meet you at Rudy’s and talk about the day
and type your letters and carry your boxes
and laugh at your paranoia
and give you tapes you don’t listen to
and watch great films and watch terrible films
and complain about the radio
and take pictures of you when you’re sleeping
and get up to fetch you coffee and bagels and Danish and go to Florent and drink coffee at midnight
and have you steal my cigarettes and never be able to find a match
and tell you about the the programme I saw the night before
and take you to the eye hospital
and not laugh at your jokes
and want you in the morning but let you sleep for a while
and kiss your back and stroke your skin
and tell you how much I love your hair your eyes your lips your neck your breasts your arse your
and sit on the steps smoking till your neighbour comes home
and sit on the steps smoking till you come home
and worry when you’re late
and be amazed when you’re early
and give you sunflowers
and go to your party and dance till I’m black
and be sorry when I’m wrong
and happy when you forgive me
and look at your photos
and wish I’d known you forever
and hear your voice in my ear and feel your skin on my skin
and get scared when you’re angry
and your eye has gone red and the other eye blue
and your hair to the left and your face oriental
and tell you you’re gorgeous and hug you when you’re anxious
and hold you when you hurt
and want you when I smell you
and offend you when I touch you and whimper
when I’m next to you and whimper
when I’m not and dribble on your breast and smother you in the night and get cold
when you take the blanket and hot when you don’t and melt
when you smile and dissolve
when you laugh
and not understand why you think I’m rejecting you when I’m not rejecting you
and wonder how you could think I’d ever reject you
and wonder who you are but accept you anyway
and tell you about the tree angel enchanted forest boy who flew across the ocean because he loved you
and write poems for you and wonder why you don’t believe me
and have a feeling so deep I can’t find words for it
and want to buy you a kitten I’d get jealous of because it would get more attention than me
and keep you in bed when you have to go
and cry like a baby when you finally do
and get rid of the roaches
and buy you presents you don’t want
and take them away again
and ask you to marry me
and you say no again
but keep on asking
because though you think I don’t mean it
I do always have from the first time I asked you
and wander the city thinking it’s empty without you
and want what you want
and think I’m losing myself but know I’m safe with you
and tell you the worst of me
and try to give you the best of me
because you don’t deserve any less
and answer your questions when I’d rather not
and tell you the truth when I really don’t want to
and try to be honest because I know you prefer it
and think it’s all over but hang on in for just ten more minutes before you throw me out of your life
and forget who I am
and try to get closer to you because it’s a beautiful learning to know you
and well worth the effort and speak German to you badly and Hebrew to you worse
and make love with you at three in the morning
and somehow
somehow
somehow
communicate some of the overwhelming
undying
overpowering
unconditional
all-encompassing
heart-enriching
mind-expanding
on-going
never-ending
love
I have for you.

το άρωμα του έρωτα είναι το γιασεμί πάνδως

Έξω από το μαγαζί

Μυρίζει σκουπίδια

Λίγο πιο πάνω

Μυρίζει λουλουδια

Λίγο πιο μέσα μου

Μυρίζει σκουπίδια

Εγώ και το μαγαζί

Περιμένουμε το σκουπιδιάρικο

Να έρθει να περάσει άραγε

Θα ξεμυρίσει η γειτονιά

Άραγε

Θα ξαναγαπήσω;

Ατιτλο,

Βάσω Σαράντα

Από το τελευταίο "Φούιτ" που κυκλοφορεί. 

Προσπαθήσαμε να το θάψουμε, ξεχάσαμε όμως ότι ήτανε σπόρος

 δύσκολο, άβολο και πιεστικό, πιο

θα αποσυρθώ και θα αγαπήσω το σκοτάδι

ότι αγαπάω με αφήνει νικημένη

περνάω τις μέρες μου σαν δαίμονας κλεισμένη

κι η αγάπη συντριβή

και τα σκυλιά κοιτούσαν δακρυσμένα να χάνεται στης νύχτας τον πυθμένα σαν κάποια που ποτέ της δεν υπήρξε, αυτή που τόσο αγάπησε τον κόσμο

μαύρη σμέρνα

κάποιος μου ‘κλεψε τα χρόνια και μου πήρε την ψυχή

όλα αυτά που δεν θα δω

δίχως να τους αποκριθεί η ηχώ έστω μιας απάτης

κάτι σαράβαλες καρδιές στο τσίρκο της αγάπης

θα ρωτήσω στον άλλο κόσμο αν μοιράζουνε φιλιά

 η αγάπη είναι ένας σκύλος από την κόλαση

απόκοσμο παζάρι

μοίρα σκοτεινή

ήρθα εδώ για να υποφέρω,ν΄αγαπήσω και να χαθώ

την ερημιά μου την στοιχειώνουνε φωνές

πονάει η μνήμη μου και σκούζει σα θηρίο

στιγμές μικρών θανάτων 

εκεί που οι μεθυσμένες ψιθυρίζουν

μέσα στα μπαρ που αυτοκτονούνε οι θαμώνες

μέσα στην πιο καλή μας μουσική

στους σκοτεινούς της νιότης μας χειμώνες

μα εγώ θα κρύβομαι, βουβή, απέραντη, θλιμμένη

μείναμε μόνοι σ'αυτή την πόλη,τέρμα τα όνειρα

κι έτσι για πάντα θα γεμίζω με ενοχές

 

συγγνώμη που έσβησα το υπέροχο χαμόγελό σου