Προσπαθήσαμε να το θάψουμε, ξεχάσαμε όμως ότι ήτανε σπόρος

 δύσκολο, άβολο και πιεστικό, πιο

θα αποσυρθώ και θα αγαπήσω το σκοτάδι

ότι αγαπάω με αφήνει νικημένη

περνάω τις μέρες μου σαν δαίμονας κλεισμένη

κι η αγάπη συντριβή

και τα σκυλιά κοιτούσαν δακρυσμένα να χάνεται στης νύχτας τον πυθμένα σαν κάποια που ποτέ της δεν υπήρξε, αυτή που τόσο αγάπησε τον κόσμο

μαύρη σμέρνα

κάποιος μου ‘κλεψε τα χρόνια και μου πήρε την ψυχή

όλα αυτά που δεν θα δω

δίχως να τους αποκριθεί η ηχώ έστω μιας απάτης

κάτι σαράβαλες καρδιές στο τσίρκο της αγάπης

θα ρωτήσω στον άλλο κόσμο αν μοιράζουνε φιλιά

 η αγάπη είναι ένας σκύλος από την κόλαση

απόκοσμο παζάρι

μοίρα σκοτεινή

ήρθα εδώ για να υποφέρω,ν΄αγαπήσω και να χαθώ

την ερημιά μου την στοιχειώνουνε φωνές

πονάει η μνήμη μου και σκούζει σα θηρίο

στιγμές μικρών θανάτων 

εκεί που οι μεθυσμένες ψιθυρίζουν

μέσα στα μπαρ που αυτοκτονούνε οι θαμώνες

μέσα στην πιο καλή μας μουσική

στους σκοτεινούς της νιότης μας χειμώνες

μα εγώ θα κρύβομαι, βουβή, απέραντη, θλιμμένη

μείναμε μόνοι σ'αυτή την πόλη,τέρμα τα όνειρα

κι έτσι για πάντα θα γεμίζω με ενοχές

 

συγγνώμη που έσβησα το υπέροχο χαμόγελό σου