Τις νύχτες κάτω από τ'άστρα που σπινθήριζαν
μέσα στην ρόδινη σιωπή του γαλαξία
θυμόντουσαν το σπίτι που γεννήθηκαν
και μια σκυφτή στην κάμαρα οπτασία
την μοίρα τους, που τους κοίταζε, σαν ξένους
Στυφή αρμύρα πάει να πιει και πίκρα των κυμάτων
και κουβαλάει στη ράχη του, στιγμές μικρών θανάτων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πες, όοοχι πες