Κάθε Παρασκευή τα ίδια. Τα ίδια, λες και σούρωσα στην ταβέρνα και παίρνω άλλη μία γύρα.
Έλα! Μυαλό! βάλε μία από τα ίδια!
Κάθε Παρασκευή στην ταβέρνα του μυαλού μου αναρωτιέμαι αν θα πάω στο γνωστό στέκι της γειτονιάς να αράξω λίγο μοναχιά μου ή αν θα πάω στο μεζεδοπωλείο με τις ρακές να βρω το παρεάκι. Να ξεκουράσω σώμα και πνεύμα για να βγει αναίμακτα η βδομάς; ή να ζήσω για να έχω κάτι να θυμάμαι μέσα στις μέρες που θα έρθουν;
Κάθε Παρασκευή λοιπόν 9 στις 10 φορές αποφασίζω να ζήσω και δεν με νοιάζει η ξεκούραση και η κούραση που θα έρθει. Κάθε Παρασκευή όμως αυτή η σκέψη γυρνάει στο μυαλό μου και οι πιθανότητες στο τί θα επιλέξω είναι πάντα φιφτι-φιφτι. Λες και υπάρχει περίπτωση να πώ όχι σε βουνίσια δραστηριότητα. Λες και υπάρχει περίπτωση να πω όχι σε επιτραπέζιο. Λες και υπάρχει περίπτωση να πω όχι ακόμα και σε καφέ στο χέρι στη γειτονιά.
Έλεος ρε μυαλό κάθε 7 μέρες δηλαδής. Έλεος.
Αυτό το σουκού μάντεψε, διάλεξα να μην αράξω και να μην ξεκουραστώ, όπως πάντα 9 στις 10 φορές..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πες, όοοχι πες